سنت پيش نمازي
سنت پيش نمازي
سنت پيش نمازي
مقام معظم رهبری(مدظله العالی) می فرمایند:
به مساجد بايد خيلي اهتمام بشود. من به اين سنت پيشنمازي، خيلي معتقدم، شايد بعضي ها هم واقعاً قبول نداشته باشند؛ اما خود من چون مدت ها پيشنماز بوده ام و پيشنمازي کرده ام، مي دانم که پيشنمازي، چه قدر کار خوب و مؤثر و پر فعاليت و پر تلاشي است. غالباً کساني که پيشنمازي نکرده اند، نمي دانند پيشنمازي يعني چه. بعضي ها هم در مسجد نمازي خواندند و فوري بيرون دويدند و دنبال کار ديگري رفتند، آنها هم طعم پيشنمازي را نمي فهمند.
پيشنمازي، يعني آدم مسجد را واقعاً محل کار خودش بداند؛ قبل از وقت، حتي قبل از ديگران، به آن جا برود؛ اوضاع مسجد را ببيند؛ اگر اشکالاتي در وضع ظاهري مسجد هست، بر طرف کند؛ سجاده اش را پهن نمايد؛ منتظر مردم بماند که بيايند؛ با يک يک افرادي که مي آيند، تا آن جايي که مي تواند، تماس بگيرد؛ به آنها محبت بکند؛ از آنها احوالپرسي نمايد؛ اگر مشکلي دارند، در آن حدي که برايش ميسور است، برطرف کند، نه اين که پادوي کارهاي خدماتي مردم بشود- در بعضي از مساجد، چنين چيزهايي وجود دارد که قطعاً غلط است- در آن جا بنشيند، مردم به او مراجعه بکنند، در دل بکند، خودش را به مردم عرضه کند، در معرض مراجعات مردم قرار بدهد؛ نماز را که تمام کرد، براي مردم مسأله و تفسيري بگويد، حرفي بزند و بلند شود، بيرون برود؛ يعني اين طور، ساعتي از وقت خودش را در اين جا صرف بکند.
در مسجد دانشگاه، اگر اين روحاني صاحب اين مسجد بشود و به آن جا برود و بنشيند بحث کند، حتماً دانشجويان جذب مي شوند. البته ممکن است مدتي نيايند و عده يي بدجنسي کند؛ ليکن اصلاً دانشجو، به يک نفر که مثل پدر با او برخورد کند و مشکلاتش را مرتفع سازد، احتياج دارد. اگر چنين روحاني يي در آن جا باشد، اصلاً امکان ندارد که دانشجويان مراجعه نکنند. اين دانشجويان قهراً مراجعه مي کند؛ چون عقده ي روحي دارد.
منبع:www.khamenei.ir
به مساجد بايد خيلي اهتمام بشود. من به اين سنت پيشنمازي، خيلي معتقدم، شايد بعضي ها هم واقعاً قبول نداشته باشند؛ اما خود من چون مدت ها پيشنماز بوده ام و پيشنمازي کرده ام، مي دانم که پيشنمازي، چه قدر کار خوب و مؤثر و پر فعاليت و پر تلاشي است. غالباً کساني که پيشنمازي نکرده اند، نمي دانند پيشنمازي يعني چه. بعضي ها هم در مسجد نمازي خواندند و فوري بيرون دويدند و دنبال کار ديگري رفتند، آنها هم طعم پيشنمازي را نمي فهمند.
پيشنمازي، يعني آدم مسجد را واقعاً محل کار خودش بداند؛ قبل از وقت، حتي قبل از ديگران، به آن جا برود؛ اوضاع مسجد را ببيند؛ اگر اشکالاتي در وضع ظاهري مسجد هست، بر طرف کند؛ سجاده اش را پهن نمايد؛ منتظر مردم بماند که بيايند؛ با يک يک افرادي که مي آيند، تا آن جايي که مي تواند، تماس بگيرد؛ به آنها محبت بکند؛ از آنها احوالپرسي نمايد؛ اگر مشکلي دارند، در آن حدي که برايش ميسور است، برطرف کند، نه اين که پادوي کارهاي خدماتي مردم بشود- در بعضي از مساجد، چنين چيزهايي وجود دارد که قطعاً غلط است- در آن جا بنشيند، مردم به او مراجعه بکنند، در دل بکند، خودش را به مردم عرضه کند، در معرض مراجعات مردم قرار بدهد؛ نماز را که تمام کرد، براي مردم مسأله و تفسيري بگويد، حرفي بزند و بلند شود، بيرون برود؛ يعني اين طور، ساعتي از وقت خودش را در اين جا صرف بکند.
در مسجد دانشگاه، اگر اين روحاني صاحب اين مسجد بشود و به آن جا برود و بنشيند بحث کند، حتماً دانشجويان جذب مي شوند. البته ممکن است مدتي نيايند و عده يي بدجنسي کند؛ ليکن اصلاً دانشجو، به يک نفر که مثل پدر با او برخورد کند و مشکلاتش را مرتفع سازد، احتياج دارد. اگر چنين روحاني يي در آن جا باشد، اصلاً امکان ندارد که دانشجويان مراجعه نکنند. اين دانشجويان قهراً مراجعه مي کند؛ چون عقده ي روحي دارد.
منبع:www.khamenei.ir
/ج
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}